Ο άνθρωπος που Χειρούργησε τον εαυτό του, δίχως αναισθησία !

Όταν ο Λεονίντ Ρογκόζοφ, ανακοίνωνε γεμάτος υπερηφάνεια στους δικούς του ότι η Σοβιετική Ένωση τον επέλεξε να μεταβεί σε μια επιστημονική ερευνητική αποστολή στην παγωμένη Σιβηρία, δεν φανταζόταν ποτέ τι παιχνίδι μπορεί να του παίξει η μοίρα.

Βρισκόμαστε στο 1961 και ο Λεονίντ βρέθηκε ξαφνικά από το Λένινγκραντ (σημερινή Αγία Πετρούπολη), ίσως στην πιο απομακρυσμένη περιοχή πάνω από τον αρκτικό κύκλο, στη Σιβηρία, στον σταθμό της Νοβολαζερέφσκαγια. Εκεί θα ήταν μέλος μιας ομάδας μετεωρολόγων και άλλων επιστημόνων για να μελετήσουν τις εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες που ξεπερνούσαν τους -60 βαθμούς κελσίου.

Στο σταθμό βρίσκονταν 13 επιστήμονες που καθημερινά επιτελούσαν το έργο τους και ο Ρογκόζοφ, ήταν ο γιατρός της αποστολής.

Ο Ρογκόζοφ επί το έργο.

Ώσπου το παγωμένο πρωινό της 29ης Απριλίου του 1961, ο γιατρός της βάσης, αρρώστησε. Ξύπνησε με δέκατα, ναυτία και έντονους πόνους στην κοιλιακή χώρα. Τα παυσίπονα που ο ίδιος χορήγησε στον εαυτό του δεν καλυτέρευσαν την κατάσταση. Ο Ρογκόζοφ, από τα συμπτώματα γνώριζε τι είχε: Σκωληκοειδίτιδα. Ευχήθηκε όλα να πάνε καλά, αλλά νωρίς τα ξημερώματα τις επόμενης, τα πρώτα σημάδια περιτονίτιδας, είχαν κάνει την εμφάνιση τους.

Υπό φυσιολογικές συνθήκες θα έπρεπε αμέσως να μεταφερθεί σε κάποιο νοσοκομείο για να αφαιρεθεί η σκωληκοειδίτιδα. Όμως εκεί, στον σταθμό της Νοβολαζερέφσκαγια, 1600 χιλιόμετρα μακριά από το κοντινότερο χωριό και με -60 βαθμούς εξωτερική θερμοκρασία και θυελλώδεις ανέμους με ταχύτητα 100 χιλιομέτρων να σαρώνουν το έδαφος, αυτά φάνταζαν αδύνατα. Η μόνη λύση ήταν να ζητήσουν βοήθεια από τον ασύρματο. Να έρθει κάποιο αεροπλάνο να τον παραλάβει.

Κάτι τέτοιο όμως ήταν αδύνατον, αφού οι ίδιοι οι μετεωρολόγοι του σταθμού προέβλεπαν ότι ο καιρός αυτός θα συνεχιζόταν τουλάχιστον για μια εβδομάδα. Να μεταφερθεί με κάποιο ειδικά διαμορφωμένο αυτοκίνητο επί 1600 χιλιόμετρα και από εκεί να τον παραλάβει αεροπλάνο, ήταν πάλι αδύνατον. Όλα αυτά το 1961 στην παγωμένη βόρεια Σιβηρία.

Στις 10.30 το βράδυ ο Ρογκόζοφ λιποθύμησε από τους φρικτούς πόνους και όταν τον επανέφεραν, πήρε μόνος του, τη μεγάλη απόφαση: Θα έκανε την επέμβαση στον εαυτό του, ο ίδιος. Δεν είχε να χάσει τίποτε. Θα πέθαινε που θα πέθαινε, άξιζε να δοκιμάσει. Μέχρι τότε ήταν ένα εγχείρημα που κανείς δεν είχε προσπαθήσει. Ο Λεονίντ Ρογκόζοφ, θα έγραφε ιστορία.

Ο γιατρός μεταφέρθηκε στο ιατρείο του σταθμού και όλα ήταν έτοιμα για την επέμβαση. Ο Ρογκόζοφ, θα έβγαζε την σκωληκωειδίτιδα του. Ο οδηγός της βάσης και ένας μετεωρολόγος θα ήταν οι βοηθοί του στο χειρουργείο. Ο οδηγός ξάπλωσε με προσοχή τον Ρογκόζοφ που σφάδαζε, στο χειρουργικό κρεβάτι, άναψε τους προβολείς και στη συνέχεια κράτησε ένα μεγάλο καθρέπτη από πάνω του, προκειμένου ο γιατρός στη στάση που ήταν να βλέπει κάτω δεξιά στην κοιλιά του. Ο μετεωρολόγος θα έπαιζε το ρόλο του εργαλειοδότη.

O γιατρός στα δεξιά της εικόνας.

Με ένα διάλυμα 0,5% νοβοκαίνης έκανε τοπική αναισθησία του κοιλιακού τοιχώματος και μετά με το νυστέρι άνοιξε μια τομή 10 εκατοστών. Από τους πόνους με δυσκολία διατηρούσε τις αισθήσεις του και όποτε «χανόταν», οι 2 βοηθοί του τον επανέφεραν. Όταν έφτασε στο επίμαχο σημείο καθοδήγησε τους βοηθούς του και τους είπε τι πρέπει να κάνουν και πώς να καθαρίσουν με αντισηπτικά, αλλά και πώς να ρίξουν αντιβιοτικά εκεί που έπρεπε.

Η επέμβαση κράτησε 3,5 ώρες και κάθε 10 λεπτά ο Ρογκόζοφ αναγκαζόταν να σταματάει για να πάρει ανάσες. Στη μια μετά τα μεσάνυχτα ο γιατρός έραψε το εγχειρισμένο σημείο και αμέσως μετά αποκοιμήθηκε αποκαμωμένος Από την επόμενη κιόλας ημέρα ο πυρετός έπεσε ενώ μέσα στην εβδομάδα ο Ρογκόζοφ, μπορούσε πάλι να περπατάει. Ύστερα από 15 ημέρες ο γιατρός είχε αναλάβει πάλι κανονικά τα καθήκοντά του στη βάση.

Ο Ρογκόζοφ δεν έφυγε από τη βάση, παρά μόνο όταν ολοκλήρωσε τη θητεία του. Όταν επέστρεψε στο Λένινγκραντ, τιμήθηκε με το παράσημο του Τάγματος του Ερυθρού Λάβαρου, το οποίο διδόταν σε επιφανείς επιστήμονες. Από το 1986 και για 14 χρόνια ήταν ο επικεφαλής του τμήματος χειρουργικής στο Ινστιτούτο Ερευνών της Αγίας Πετρούπολης με ειδίκευση στον πνεύμονα και τη φυματίωση. Τον Σεπτέμβριο του 2000 σε ηλικία 66 ετών ο Ρογκόζοβ πέθανε από καρκίνο του πνεύμονα.