Η συσκευή βασίζεται στο φθοριούχο πολυβινυλιδένιο ή PVDF, ένα διαδεδομένο πιεζοηλεκτρικό υλικό ικανό να μετατρέπει τη μηχανική ενέργεια σε ηλεκτρική ενέργεια. Οι ερευνητές πέρασαν μια λεπτή μεμβράνη PVDF από επεξεργασία με νανοσωματίδια οξειδίου του ψευδαργύρου, τα οποία στη συνέχεια αφαίρεσαν με αποτέλεσμα να μείνουν πίσω στην ταινία μικροσκοπικοί, συνδεδεμένοι μεταξύ τους πόροι.
Σκοπός τους ήταν να προσδώσουν στο - υπό κανονικές συνθήκες άκαμπτο - PVDF χαρακτηριστικά σπόγγου, επιτρέποντας στην ταινία να κάμπτεται και να παράγει ενέργεια ακόμη και με σχεδόν ανεπαίσθητες δονήσεις. «Όσο πιο απαλό είναι το υλικό, τόσο πιο ευαίσθητο είναι στις μικρές δονήσεις», εξηγούν οι επιστήμονες, οι οποίοι δημοσιεύουν τα αποτελέσματά τους στην επιθεώρηση Advanced Energy Materials.
Στο τελικό στάδιο της ανάπτυξης, οι ερευνητές τοποθέτησαν την ταινία ανάμεσα σε δύο «φύλλα» ηλεκτροδίων, χωρίς όμως το τελικό προϊόν να έχει απαγορευτικό πάχος ή να χάσει σε ευκαμψία. Όπως επισημαίνουν μάλιστα, η υφή και η ποιότητά του το καθιστούν ικανό να προσαρμόζεται όχι μόνο σε επίπεδες, αλλά και σε ανώμαλες επιφάνειες, συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπινου δέρματος. Παράλληλα, οι ίδιοι δεν αποκλείουν το ενδεχόμενο παραγωγής της συσκευής σε μεγαλύτερα μεγέθη, ώστε να αξιοποιηθεί ακόμη και σε βιομηχανική κλίμακα.
«Ευελπιστούμε ότι αυτή η εξέλιξη θα μπορούσε να αποτελέσει μια νέα λύση για τη δημιουργία προσωπικών ηλεκτρονικών συσκευών που αυτοφορτίζονται», δήλωσε ο Σουντόνγκ Γουάνγκ, επίκουρος καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν-Μάντισον, μέλος της ερευνητικής ομάδας που ανέπτυξε την τεχνολογία. «Εξίσου σημαντικό είναι το σχέδιο της συσκευής, γιατί με την ανάπτυξή της ανοίγει ο δρόμος για θήκες που φορτίζουν κινητά τηλέφωνα ή για αυτοφορτιζόμενα συστήματα αισθητήρων.»
Αναρτήσεις
Δημοσίευση σχολίου