Tα πλάνα του CERN για το μέλλον

πολυπλοκότητα της κατασκευής των εγκαταστάσεων στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Πυρηνικών Ερευνών (CERN) απαιτεί μακρόχρονο σχεδιασμό. Ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων (LHC) για παράδειγμα, μέσω του οποίου ανακαλύφθηκε πειραματικά το σωματίδιο Χιγκς, χρειάστηκε περισσότερα από 25 χρόνια για να υλοποιηθεί και αναμένεται να λειτουργήσει για περίπου 20 ακόμη χρόνια.
Για την ώρα ο LHC παραμένει κλειστός για αναβαθμίσεις οι οποίες θα του επιτρέψουν μέσα στο 2015 να λειτουργήσει με ενέργειες διπλάσιες από αυτές που είχε φτάσει νωρίτερα, αγγίζοντας τα 14 TeV. Ένα ακόμη πρόγραμμα αναβάθμισης του LHC θα ακολουθήσει αργότερα (θα ολοκληρωθεί γύρω στο 2024), το οποίο θα δεκαπλασιάσει την ανιχνευτική ικανότητα του επιταχυντή.
Ακόμη όμως και αν το μέλλον προμηνύεται ήδη ενδιαφέρον για τον LHC, στο CERΝ ετοιμάζουν τα πλάνα για ένα διάδοχο επιταχυντή με περίμετρο 80-100 χιλιομέτρων (3-4 φορές μεγαλύτερο από τον LHC), o οποίος θα έχει τη δυνατότητα να αγγίξει ενέργειες τις τάξης των 100 TeV.http://newenergyandfuel.com/wp-content/uploads/2012/02/Cross-Section-of-an-LHC-Dipole-in-the-CERN-Tunnel.jpg
H αύξηση της ενέργειας ενός επιταχυντή επιτρέπει στους επιστήμονες να ερευνήσουν όλο και πιο βαθιά τα μυστήρια της φύσης, προσομοιώνοντας τις συνθήκες που επικρατούσαν στο Σύμπαν λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη.
Για το σκοπό αυτό, το CERN έχει σχεδιάσει το πρόγραμμα Future Circular Colliders (FCC), το οποίο για τα επόμενα πέντε χρόνια θα ασχοληθεί με το μέλλον των κυκλικών επιταχυντών. Το FCC ξεκινάει επίσημα τις εργασίες του στις 12-15 Φεβρουαρίου με την πρώτη συνάντηση των ενδιαφερόμενων μερών να λαμβάνει χώρα στο πανεπιστήμιο της Γενεύης.
Παράλληλα με τα σχέδια για έναν υπερεπιταχυντή ενέργειας 100 TeV όμως, στο CERN ερευνούν και το ενδεχόμενο κατασκευής και ενός γραμμικού επιταχυντή (Compact Linear Collider – CLIC), o οποίος αντί για αδρόνια θα επιταχύνει λεπτόνια, δηλαδή ηλεκτρόνια και ποζιτρόνια, συγκρούοντας τα μεταξύ τους.
Τα λεπτόνια, όντας πολύ ελαφρύτερα από τα αδρόνια, δεν προσφέρονται για επιτάχυνση σε κυκλικούς επιταχυντές διότι ακτινοβολούν ένα μεγάλο μέρος της ενέργειας που τους προσφέρεται.
Για το λόγο αυτό, η μελέτη συγκρούσεων λεπτονίων χρειάζεται γραμμικούς επιταχυντές με την τεχνική δυσκολία να έγκειται στο γεγονός πως σε ένα περιορισμένο μήκος τα σωματίδια πρέπει να επιταχυνθούν σε ταχύτητες που πλησιάζουν την ταχύτητα του φωτός.                     
Τα σχέδια για τον CLIC αφορούν σε ένα γραμμικό επιταχυντή μήκους 50 χιλιομέτρων, ο οποίος θα λειτουργεί στις ενέργειες των 3 ΤeV. Αν και η ενέργεια αυτή είναι μικρότερη από αυτή που μπορούν να πετύχουν οι κυκλικοί επιταχυντές, το κέρδος με τις συγκρούσεις λεπτονίων είναι πως όλη η ενέργεια από τη σύγκρουση εστιάζεται σε ένα στοιχειώδες σωματίδιο, σε αντίθεση με τα αδρόνια τα οποία είναι σύνθετα σωματίδια και αποτελούνται από τρία κουάρκ.
Με τον τρόπο αυτό οι επιστήμονες εκμεταλλεύονται καλύτερα την ενέργεια της δέσμης, ενώ είναι πιο εύκολη η ανάλυση των δεδομένων.
Το μεγαλύτερο εμπόδιο για τα συγκεκριμένα εγχειρήματα είναι ασφαλώς η χρηματοδότηση, με τους επιστήμονες πάντως να υποστηρίζουν πως τα οφέλη από την έρευνα που γίνεται στο CERN επηρεάζουν πολλούς τομείς της επιστήμης πέραν της φυσικής αλλά και πτυχές της καθημερινότητας (δίκτυα υπολογιστών, ιατρική, βιολογία κτλ).

Νέα έρευνα: Γιατί η φύση είναι κβαντική;


Ένα από τα αναπάντητα ερωτήματα της φυσικής είναι γιατί η φύση «επέλεξε» την κβαντική φυσική ως μέθοδο συμπεριφοράς. Σε νέα έρευνα του Εθνικού Πανεπιστημίου της Σιγκαπούρης, οι Κόρσιν Πφάιστερ και Στέφανι Βένερ διατυπώνουν μία νέα αρχή που ενδεχομένως να απαντήσει αυτό το ερώτημα.
Γνωρίζουμε ότι τα αντικείμενα που ακολουθούν τους κβαντικούς κανόνες, όπως τα άτομα, τα ηλεκτρόνια, ή τα φωτόνια που συνθέτουν το φως, δεν εμφανίζουν πάντα συνηθισμένη συμπεριφορά. Για παράδειγμα μπορούν να υπάρχουν σε περισσότερες από μία τοποθεσίες την ίδια στιγμή, ή να αλλάζουν ταυτόχρονα κατάσταση ανεξαρτήτου απόστασης, όπως στο φαινόμενο της κβαντικής εμπλοκής. Όλα αυτά τα φαινόμενα έχουν επιβεβαιωθεί σε πειράματα, αποδεικνύοντας ότι η θεωρία είναι σωστή. Όμως θα ήταν ακόμα πιο κατανοητά αν μπορούσαμε να αποδείξουμε ότι η ίδια η κβαντική φυσική προέκυψε από κάποιες «διαισθητικές» βασικές αρχές.
Η ειδική θεωρία της σχετικότητας του Αϊνστάιν περιγράφει πώς τίποτα δεν μπορεί να ταξιδέψει γρηγορότερα από το φως. Ωστόσο, αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό για να καθορίσει την κβαντική φυσική ως το μόνο τρόπο συμπεριφοράς για τη φύση. Οι Πφάιστερ και Βένερ πιστεύουν ότι έχουν ανακαλύψει μια νέα χρήσιμη αρχή. «Έχουμε βρει μια αρχή που είναι πολύ αποτελεσματική στο να αποκλείει άλλες πιθανές θεωρίες», δήλωσε ο Πφάιστερ.
Με λίγα λόγια, η αρχή υπαγορεύει ότι αν μια μέτρηση δε δίνει καμία πληροφορία, τότε το σύστημα που μετράται δεν έχει διαταραχθεί.
Οι κβαντικοί φυσικοί δέχονται ότι η απόκτηση πληροφοριών από κβαντικά συστήματα προκαλεί διαταραχή. Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι σε έναν λογικό κόσμο, θα ισχύει επίσης το αντίστροφο. Εάν δεν μπορούμε να μάθουμε τίποτα από τη μέτρηση ενός συστήματος, τότε δεν το σύστημα δεν έχει διαταραχθεί.
Η αρχή φέρνει στο μυαλό το περίφημο παράδοξο της γάτας του Σρέντινγκερ, ένα υποθετικό πείραμα στο οποίο μια γάτα σε ένα κλειστό κουτί υπάρχει ταυτόχρονα σε δύο καταστάσεις, σε μια αναλογία της κβαντικής υπέρθεσης. Σύμφωνα με την κβαντική θεωρία είναι πιθανό ότι η γάτα είναι και νεκρή και ζωντανή, μέχρι τη στιγμή όπου η κατάσταση της γάτας «μετριέται» από το άνοιγμα του κουτιού.
Όταν το κιβώτιο ανοίξει, επιτρέποντας την υγεία της γάτας να μετρηθεί, η υπέρθεση καταρρέει και η γάτα καταλήγει να είναι οριστικά νεκρή ή ζωντανή. Επομένως, η μέτρηση έχει διαταράξει το σύστημα (γάτα), γεγονός το οποίο αποτελεί γενική ιδιότητα των κβαντικών συστημάτων.


Η ερευνητική ομάδα έδειξε ότι η αρχή αυτή αποκλείει a priori διάφορες άλλες θεωρίες. Επισημαίνουν συγκεκριμένα ότι μια κατηγορία θεωριών που οι ίδιοι αποκαλούν «διακριτές», είναι ασυμβίβαστες με την αρχή. Οι θεωρίες αυτές υποστηρίζουν ότι τα κβαντικά σωματίδια μπορούν να έχουν μόνο ένα πεπερασμένο αριθμό καταστάσεων, και δεν επιλέγουν από ένα άπειρο, συνεχές εύρος δυνατοτήτων. Μία παρόμοια διακριτότητα στο χωροχρόνο, όπου η υφή του σύμπαντος αποτελείται από μικροσκοπικά κομμάτια και δεν είναι μια ομαλή, συνεχής οντότητα, έχει προταθεί και από αρκετές άλλες κβαντικές βαρυτικές θεωρίες.
Οι Πφάιστερ και Βένερ επισημαίνουν ότι ακόμα δεν απαντήθηκε ολοκληρωτικά το μεγάλο ερώτημα, καθώς και άλλες θεωρίες, συμπεριλαμβανομένης της κλασσικής φυσικής, είναι συμβατές με την αρχή που διατύπωσαν. Ωστόσο η έρευνα τους θα δώσει την κατάλληλη ώθηση ώστε στο μέλλον, άλλες παρόμοιες αρχές να αποκλείσουν με τη σειρά τους τις υπόλοιπες θεωρίες πλην της κβαντικής.

Λίγα ανώδυνα ηλεκτροσόκ στον εγκέφαλο βελτιώνουν τις ικανότητες στα μαθηματικά!


Επιστήμονες στη Βρετανία ανακάλυψαν μια μη επεμβατική μέθοδο ηλεκτρικής διέγερσης του εγκεφάλου, η οποία αυξάνει τις επιδόσεις στα μαθηματικά, ενώ η βελτίωση δεν είναι μόνο παροδική, αλλά φαίνεται πως μπορεί να κρατήσει έως και έξι μήνες. Παραμένει ακόμα άγνωστο αν η τεχνική έχει παρενέργειες.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου της Οξφόρδης, με επικεφαλής τον γνωσιακό νευροεπιστήμονα Ρόι Κοέν Καντός, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο κορυφαίο περιοδικό βιολογίας «Current Biology», σύμφωνα με το «Science», το «Nature» και το «New Scientist», πραγματοποίησαν πειράματα με δύο ομάδες φοιτητών των 25 ατόμων η κάθε μία.
Χαμηλής ισχύος (έως ενός μιλιαμπέρ) και ταχείς ηλεκτρικοί παλμοί διοχετεύτηκαν μέσω δύο ηλεκτροδίων στον εγκέφαλο των εθελοντών της πρώτης ομάδας για 20 - 40 λεπτά την ημέρα επί πέντε ημέρες. Τα μαθηματικά τεστ που ακολούθησαν, έδειξαν ότι οι φοιτητές που είχαν υποστεί το μικρό ηλεκτροσόκ, τα πήγαν πολύ καλύτερα σε σχέση με τη δεύτερη ομάδα, στην οποία δεν είχε εφαρμοστεί η ίδια τεχνική, αν και οι εθελοντές νόμιζαν ότι και σε αυτούς είχε υπάρξει ηλεκτρική διέγερση (ένα είδος «πλασέμπο»).
Ορισμένες μαθηματικές πράξεις (π.χ. πολλαπλασιασμός αριθμών) οι φοιτητές της πρώτης ομάδας τις έλυναν με το μυαλό τους δύο έως πέντε φορές πιο γρήγορα, όταν είχε προηγηθεί το ήπιο ηλεκτροσόκ. Έξι μήνες μετά, υπήρχε ακόμα ταχύτητα αυξημένη έως 28% στη διενέργεια των νοητικών μαθηματικών πράξεων.
Αν οι μελλοντικές δοκιμές επιβεβαιώσουν ότι όντως η μέθοδος (που ονομάζεται «διακρανιακή διέγερση τυχαίου θορύβου») «δουλεύει» και είναι ασφαλής για την υγεία, είναι πιθανό κάποια μέρα να αξιοποιηθεί ευρέως σε κλινικές και σχολεία για να βελτιώσει τις επιδόσεις όσων υστερούν στα μαθηματικά.
«Στόχος μας είναι να βοηθήσουμε όσους δεν τα πάνε καλά με τους αριθμούς, που είναι περίπου το 20% του πληθυσμού», δήλωσε ο Ρόι Κοέν Καντός, ο οποίος επεσήμανε ότι η βελτίωση των μαθηματικών ικανοτήτων φαίνεται να διαρκεί τουλάχιστον επί έξι μήνες μετά την «θεραπεία». Άλλοι επιστήμονες, πάντως, δεν φαίνεται να έχουν πειστεί από αυτό τον ισχυρισμό, επισημαίνοντας ότι είναι μικρό το δείγμα των ατόμων που υποβλήθηκαν σε νέα τεστ μετά από ένα εξάμηνο.
Πάντως, ακόμα και οι σκεπτικιστές νευροεπιστήμονες, αναγνώρισαν ότι η βρετανική τεχνική είναι πολλά υποσχόμενη. Είναι σημαντικό, όπως τόνισαν οι ερευνητές, πως η ποσότητα του διοχετευόμενου ηλεκτρισμού είναι πολύ μικρή και τελείως ανώδυνη, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να μην νιώθουν καν το ρεύμα που διαπερνά τον κρανίο τους.
Οι νευροεπιστήμονες δεν είναι ακόμα βέβαιοι, με ποιο βιολογικό μηχανισμό «δουλεύει» η νέα τεχνική, η οποία δημιουργεί ένα είδος τυχαίου ηλεκτρικού «θορύβου» μέσα στο κρανίο; Πιστεύουν, ότι μάλλον βελτιώνει την ικανότητα των νευρώνων (εγκεφαλικών κυττάρων) να συγχρονίζονται και να επεξεργάζονται έτσι καλύτερα τις πληροφορίες, συνεπώς και τους αριθμούς, με τον ίδιο τρόπο που η σωματική άσκηση γυμνάζει τους μυς.
Ο Ρόι Κοέν Καντός προειδοποίησε ότι οι άνθρωποι επ’ ουδενί δεν πρέπει να δοκιμάσουν μόνοι τους να διεγείρουν ηλεκτρικά τον εγκέφαλό τους, καθώς κινδυνεύουν να του κάνουν ζημιά. Ακόμα, εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι η μέθοδος μελλοντικά θα μπορούσε να εφαρμοστεί, πέρα από τα μαθηματικά, σε όσους πάσχουν από νευροεκφυλιστικές παθήσεις όπως η άνοια, έχουν υποστεί εγκεφαλικό ή έχουν γενικότερες μαθησιακές δυσκολίες

Τι είναι το καθιερωμένο πρότυπο ( video )


Παρακολουθήστε δυο πολυ χρήσιμα βιντεο που παρουσιάζου τι είναι το καθιερωμένο πρότυπο και πόσο συμαντικό ειναι για την σύγχρονη φυσικη :

Το πρώτο ειναι μια παρουσίαση του καθιερωμένου προτύπου από επιστήμονες της ομάδας ATLAS του CERN με ελληνική αφήγηση και υπότιτλους.



To δέυτερο βίντεο ειναι σε μορφή animation


Βρέθηκε χαμένη θεωρία του Αϊνστάιν !


Σε ένα χειρόγραφο του 1931 του Άλμπερτ Αϊνστάιν, το οποίο είχε παραμεληθεί από τους ερευνητές των εργασιών του, βρέθηκε μία εναλλακτική πρόταση για τη δημιουργία του Σύμπαντος.
Ο διάσημος επιστήμονας πρότεινε πως αντί της Μεγάλης Έκρηξης, το Σύμπαν διαστελλόταν συνεχώς και αιωνίως, μία θεωρία που υποστήριξε ανεξάρτητα ο βρετανός φυσικός Φρεντ Χόιλ, δύο δεκαετίες αργότερα.
Η θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης άρχισε να ακμάζει όταν ο αμερικανός αστρονόμος Έντουιν Χαμπλ ανακάλυψε τη δεκαετία του 1920 πως το Σύμπαν διαστέλλεται. Αφού το Σύμπαν σήμερα είναι μεγαλύτερο από χθες, κάποτε στην ιστορία του η λογική προστάζει πως ήταν απειροστά μικρό, και συνεπώς άπειρα πυκνό και ενεργό.
Τη δεκαετία του 1940 όμως, ο Χόιλ υποστήριξε πως θα ήταν μαθηματικά αποδεκτή και μία περιγραφή κατά την οποία το Σύμπαν διαστέλλεται αιωνίως, κρατώντας όμως την πυκνότητά του σταθερή.
Για να συμβεί κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να δημιουργείται νέα ύλη συνεχώς, η οποία θα σχημάτιζε νέες δομές όπως γαλαξίες και άστρα που θα καταλάμβαναν το κενό χώρο. Καθώς το Σύμπαν θα ήταν από πάντα άπειρο, το μέγεθός του δε θα μεταβαλλόταν με τη διαστολή του.
Ακριβώς την ίδια ιδέα περιγράφει και ο Αϊνστάιν στο χειρόγραφό του: «Για να μείνει σταθερή η πυκνότητα, νέα σωματίδια ύλης θα πρέπει να σχηματίζονται συνεχώς», γράφει

http://www.naftemporiki.gr/fu/p/770347/638/10000/0x0000000000aa1c12/1/simeioseis-almpert-ainstain.jpg
Απόσπασμα απο τισ σημειώσεις του

 Αν και ο ίδιος ο Αϊνστάιν εγκατέλειψε σύντομα την ιδέα αυτή, και δυστυχώς για τον Χόιλ δεν τη δημοσίευσε ποτέ, στο ίδιο έγγραφο αποτυπώνεται η δυσαρέσκειά του στην αντίληψη πως το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μία Μεγάλη Έκρηξη, παρόλο που αυτή η ιδέα ήταν πλήρως συμβατή με τη δική του Γενική θεωρία της Σχετικότητας. Κλειδί πίσω από τη συγκεκριμένη συμπεριφορά ήταν η πεποίθηση του Αϊνστάιν πως το Σύμπαν θα έπρεπε να είναι αιώνιο και στατικό, τουλάχιστον φαινομενικά.
Το κείμενο βρισκόταν στη διάθεση του κοινού που επισκεπτόταν τα αρχεία του Άλμπερτ Αϊνστάιν στην Ιερουσαλήμ, ωστόσο είχε ακούσια παραμεληθεί, καθώς είχε κατηγοριοποιηθεί ως η πρωτύτερη εκδοχή μιας άλλης δημοσίευσης του.
Την ανακάλυψη έκανε ο Ιρλανδός φυσικός Κόρμακ Ο’Ραφερτάι, ο οποίος δημοσίευσε το πλήρες κείμενο στο επιστημονικό περιοδικό European Physical Journal.

Τι είναι ένας Κβαντικός υπολογιστής ; (video)


Στο παρακάτω video παρουσιαζεται επιγραμματικα τι ειναι ενας κβαντικος υπολογιστης


           

Και λίγη περισσότερη φυσική :
 Κβαντικός υπολογιστής ονομάζεται μία υπολογιστική συσκευή που εκμεταλλεύεται χαρακτηριστικές ιδιότητες της κβαντομηχανικής, όπως την αρχή της υπέρθεσης και της διεμπλοκής καταστάσεων, για να φέρει εις πέρας επεξεργασία δεδομένων και εκτέλεση υπολογισμών. Η εξέταση της λειτουργίας των κβαντικών υπολογιστών και η διατύπωση κατάλληλων αλγορίθμων από τη σκοπιά της θεωρητικής πληροφορικής, είναι ένα σύγχρονο ακαδημαϊκό πεδίο με τίτλο κβαντικός υπολογισμός. Οι κβαντομηχανικές ιδιότητες και αρχές λειτουργίας των κβαντικών υπολογιστών μελετώνται και από την επιστήμη της φυσικής. Η σχετική πρακτική τεχνολογία είναι ακόμα στα πολύ πρώιμα στάδια ανάπτυξης. Σε έναν συμβατικό ψηφιακό υπολογιστή (κατά κανόνα ηλεκτρονικό), στοιχειώδης μονάδα πληροφορίας πληροφορίας είναι το bit, ενώ σε έναν κβαντικό υπολογιστή το qubit. Η βασική αρχή της κβαντικής υπολογιστικής επιστήμης είναι το γεγονός ότι οι κβαντομηχανικές ιδιότητες της ύλης μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την αναπαράσταση και τη δόμηση δεδομένων, καθώς και το γεγονός ότι μπορούν να επινοηθούν και να κατασκευαστούν μηχανισμοί στηριγμένοι στην κβαντομηχανική για την επεξεργασία αυτών των δεδομένων. Αν και οι κβαντικοί υπολογιστές βρίσκονται ακόμα σε πειραματικό στάδιο, τα αποτελέσματα των σχετικών πειραμάτων με μικρό πλήθος από qubit) είναι ενθαρρυντικά. Μεγάλης κλίμακας κβαντικοί υπολογιστές αναμένεται να λύνουν προβλήματα πολύ ταχύτερα από τους κλασικούς υπολογιστές, χρησιμοποιώντας τους καλύτερους μέχρι τώρα γνωστούς αλγόριθμους, όπως η παραγοντοποίηση μεγάλων αριθμών χρησιμοποιώντας τον αλγόριθμο του Shor ή η προσομοίωση μεγάλων συστημάτων. Αν δοθούν αρκετοί υπολογιστικοί πόροι σε έναν κλασικό υπολογιστή, μπορεί να προσομοιώσει οποιοδήποτε κβαντικό αλγόριθμο. Ωστόσο η υπολογιστική ισχύ 500 qubit, για παράδειγμα θα ήταν ήδη πολύ μεγάλη για να αναπαρασταθεί σε έναν κλασικό υπολογιστή γιατί θα χρειαζόταν να αποθηκευτούν 2500 τιμές (ένα terabyte πληροφορίας μπορεί να αποθηκεύσει 243 διακριτές τιμές).

Έχει ο Άρης νερό σε υγρή μορφή;

 https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh67fec1f8Mq_-N-bukX8_yNNlBthJrtJyFfn_-W9q9E5OMEORvDmdL-S5bs6geJ02NQHNttxOV7XeNB57DoL3Sj7wd-zzOuktWhqnY6TWgbATM9dUXMh0UHQOwb9StZRPNBT30I__MnAA/s1600/aris-planitis.jpg
Σύμφωνα με παρατηρήσεις ενός δορυφόρου της NASA στον Άρη, ίσως στο γειτονικό μας πλανήτη να υπάρχει περιοδικά νερό σε υγρή μορφή. H έρευνα για ένα τέτοιο ενδεχόμενο έχει ξεκινήσει ήδη από το 2011, όταν στην επιφάνεια του Άρη εντοπίστηκαν ορισμένες τοποθεσίες στις οποίες το έδαφος κυματίζει, παρουσιάζοντας επαναλαμβανόμενα κλιμακωτά μοτίβα (Recurring Slope Linae – RSL).
Αν και η ύπαρξη ροής νερού θα εξηγούσε τη δημιουργία αυτού του φαινομένου, στο φάσμα από την ακτινοβολία των περιοχών αυτών δε φαίνονται ίχνη νερού, κάτι που σημαίνει πως εάν υπήρχε νερό έστω και στο πρόσφατο παρελθόν, έχει πλέον απορροφηθεί.
Μία ομάδα από το Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο της Τζόρτζια στις ΗΠΑωστόσο, μελέτησε προσεκτικά 13 περιοχές RSL, τις οποίες είχε σαρώσει ο φασματογράφους του Mars Reconnaissance Orbiter το οποίο βρίσκεται σε τροχιά γύρω από τον Άρη. Οι ερευνητές παρατήρησαν ίχνη σιδηρούχων ορυκτών σε μεγαλύτερες περιεκτικότητες σε σχέση με γειτονικές περιοχές που δεν παρουσιάζουν τη χαρακτηριστική κλιμακωτή δομή. Το μέγεθος των κόκκων των υλικών αυτών επίσης υποδεικνύει την αλληλεπίδρασή τους με το νερό, με τους επιστήμονες να αναφέρουν πως δε μπορούν να εξηγήσουν τις παρατηρήσεις τους με άλλο τρόπο.
Ένα στοιχείο που ευνοεί την υπόθεση πως οι περιοχές αυτές δημιουργήθηκαν από ροή νερού, είναι πως τα χαρακτηριστικά τους γίνονται πιο έντονα τη ζεστή περίοδο.
Ένα ακόμη στοιχείο που ευνοεί την υπόθεση πως οι περιοχές αυτές δημιουργήθηκαν από ροή νερού, είναι πως τα χαρακτηριστικά τους γίνονται πιο έντονα τη ζεστή περίοδο, και ειδικότερα σε τμήματα του πλανήτη που βλέπει ο Ήλιος, ενώ ξεθωριάζουν κατά τη διάρκεια του χειμώνα.
Έτσι ο «κύκλος του νερού» στον Άρη, εάν υπάρχει, είναι ένα περίπλοκο φαινόμενο, με τους ερευνητές να θέλουν να προβλέψουν που μπορεί να εκδηλωθεί στο προσεχές μέλλον, καθώς θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον για μία μελλοντική αποστολή. Τα όργανα πάντως του MRO ίσως δεν έχουν τη δυνατότητα να εντοπίσουν απευθείας το νερό, ή ίσως να μην έχουν εστιάσει την κατάλληλη στιγμή. Η NASA πάντως εξέδωσε ανακοίνωση πάνω στο θέμα, αναφέροντας πως οι παρατηρήσεις αυτές έγιναν κατά τη διάρκεια του αρειανού απογεύματος, και ίσως εκεί να οφείλεται πως δεν κατάφεραν να αποδώσουν την «πρωινή υγρασία».
Ταυτόχρονα με τη συζήτηση που έχει ξεκινήσει για της παρατηρήσεις από το MRO, και η Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος (ESA) έδωσε στη δημοσιότητα παλαιότερες φωτογραφίες από τον ευρωπαϊκό δορυφόρο Mars Express, στις οποίες απεικονίζεται μία ροή ρευστών δίπλα σε μεγάλους κρατήρες, που κατά πάσα πιθανότητα προέκυψαν από το λιώσιμο των υλικών του εδάφους από τη θερμότητα της πρόσκρουσης κάποιου κομήτη, αλλά και από την ανάμειξη των υλικών αυτών με τα υπόγεια κοιτάσματα νερού του Άρη.

 http://astronomy.nmsu.edu/tharriso/ast105/History_of_water_on_Mars.jpeg

Τι είναι το πεδίο Higgs ; (video)





Παρακολουθήστε ένα βίντεο από το Ted.com που περιγράφει με απλά λόγια τι είναι το πεδιο higgs και παρουσιάζει τις ιδιότητές του :



                   

Από που προήλθε το νερό της Γης; (video)



Παρακολουθήστε το καταπληκτικό βιντεο της MinuteEarth για την προέλευση του νερου του πλανήτη μας.